Groupie

Na tien minuten wist ik dat ik een groupie had op de derde rij. Je ziet het aan de ogen. Ik wist dat de groupie zo meteen zou opstaan en me een vraag zou stellen. In de pauze na mijn presentatie zou de groupie naar me toe komen en een monoloog houden. Mijn groupies houden graag monologen.

De VIHB legde me ooit uit dat ze verliefd op me werd omdat ik nerderig en sexy tegelijk was.
Er is een groep mensen die daar ook erg gevoelig voor is: ingenieurs rond de pensioengerechtigde leeftijd ? dat zijn mannen die zich tot hun dood blijven voorstellen door te vertellen wat ze gestudeerd hebben.

De man op de derde rij stak zijn hand op. Het halogeenlicht van de seminarzaal maakte zijn strak gekamde grijze haar bijna wit. Hij tuitte even zijn lippen.
    ?Ja,? zei ik. Ik knikte naar de man.
    ?Mijn naam is Van Puffelen,? zei de man. ?Ik heb oorspronkelijk elektrotechniek gestudeerd in Delft en werk bij de directie Strategische Capaciteitsplanning van het ministerie van Belangwekkende Zaken. Het valt me op dat er vandaag zo weinig aandacht is voor de techniek. U bent de eerste die daar iets over zegt.?
    Aan de andere kant van de zaal riep iemand: ?Ik vind juist dat we teveel over techniek praten.? Dat was een econoom.
    De ingenieur hoorde hem niet. Of hij had op het ministerie geleerd net te doen alsof je economen niet hoorde. De ingenieur leefde waarschijnlijk aan de onderkant van de bureaucratische voedselketen en dan is negeren een onontbeerlijke overlevingsstrategie. Hij ging verder: ?Er is de laatste jaren veel te weinig aandacht voor de technologische ontwikkelingen op dit terrein. In het buitenland zijn ze daar al veel verder mee. Daar gaat het heel hard. Wij lopen de boot enorm mis, als we niet oppassen.?
    Persoonlijk vind ik het een geruststellend idee ? dat we elke dag allerlei boten missen, lopend of anderszins. Ik blijf liever thuis.
    ?Wat is uw vraag precies?? interrumpeerde de voorzitter.
    ?Nou, ik wil graag weten of de spreker ook vindt dat er veel te weinig wordt geïnvesteerd in onderzoek en technologische ontwikkelingen.?
    Ik krijg altijd dezelfde vraag van mijn groupies: een verzoek om in te stemmen met iets wat ze al vinden. Ik antwoordde dat je niet aan een wetenschapper moet vragen of er genoeg onderzoek wordt gedaan.
    De zaal gniffelde.
    
In de pauze liep ik naar het toilet. Toen ik de deur van de toiletruimte losliet, werd deze opgevangen door de groupie.
    Ik glimlachte even naar hem, ging voor een urinoir staan en ritste mijn broek open.
    ?U had een heel scherp verhaal, zojuist,? zei de groupie, terwijl hij zijn broek openritste. Hij keek naar me over het kleine zwarte schotje tussen ons.
    ?Dank u,? zei ik.
    Ik concentreerde me op mijn urinebuis.
    Enkele seconden lang stonden we met onze geslachten in de hand te wachten op urine.
    Toen de urine was gearriveerd, zette de man zijn betoog voort. Het ging langs me heen. Ik kan niet multi-tasken rondom ontlasting. Een beetje lezen lukt nog net.
 
Toen we weer naar buiten liepen sprak hij weer, of nog steeds, over de snelle technologische ontwikkelingen in het buitenland. ?De techniek verandert zo snel en wij hebben nog steeds dezelfde spullen staan als vijftig jaar geleden.?
    Ik vroeg wat de meest veelbelovende nieuwe ontwikkelingen waren.
    Zonder een moment te twijfelen antwoordde hij: ?Kabels.?
    ?Aha,? zei ik.
    De man knikte.
    Het bleef even stil.
    Ook voor mij is negeren onontbeerlijke overlevingsstrategie. Ik keek om me heen naar mensen die ik kon aanklampen.