Lekkere meneer

Tijdens het ontbijt, vraagt mijn dochter: “Pappa, mag ik nu die meneer?”
    “Mag je nu die meneer? Welke meneer?”
    “Die lekkere meneer.”
    “Ik snap het niet. Wie bedoel je?”
    “Euh.” Ze fronst haar wenkbrauwen en zet haar wijsvinger tegen haar voorhoofd. “Ik weet niet meer hoe die heet. Die meneer die ik had gekregen bij het feestje van Rafaël.”
    “Ah. De Lange Jan, bedoel je.”
    “Ja, zo heet die. Mag ik die nu opeten?”
    “Nee.”