Jarig in Domburg

Een paar minuten geleden werd ik veertig. De grote vier nul. Ik had besloten er niets aan te doen.
    Het was stil in de hotelkamer. Ik schoof de gordijnen een stukje opzij, maar ik zag alleen het licht van het bushokje tegenover het hotel. Domburg sliep.
    Mijn vrouw stuurde een sms’je.
    Ik sms’te meteen terug.
    Op de televisie was golf. Tiger Woods stond op de vijfde plaats. Dat leek me alleszins respectabel, maar ik weet verder niets van golf. Langs de golfbaan stonden cohorten witte Amerikaanse mannen in korte kaki broeken. Het blijkt dat er bij golfwedstrijden veel en langdurig wordt geapplaudisseerd.
    Er kwam geen antwoord meer van mijn vrouw. Ik zag dat haar felicitatie een klein half uur onderweg was geweest. Ze was vast gaan slapen voor ik had geantwoord.
    De minibar dan maar. Een biertje en dan slapen. Of toch een wijntje.
    Ik trok het vierkante deurtje open. Een golf koude lucht gleed over mijn blote voeten.
    Het felle licht van de koelkast verlichte iets dat ik afrondend toch wel als leegte mocht samenvatten.
    Op de bodem van de minibar lag een geplastificeerd briefje. Ik pakte het op. Als ik iets wilde drinken, dan moest ik nummer zus en zo bellen en dan zouden ze mijn bestelling komen langsbrengen.
    Daarnaast stond een fles mineraalwater.
    Ik legde het briefje op de bodem en deed het deurtje weer dicht.
    In het kastje ernaast lag poeder voor warme chocolademelk.
    Ik opende opnieuw de minibar en pakte de fles mineraalwater.
    Nadat ik mijn pyjama had aangetrokken schonk ik mezelf een glas water in.
    Het golfen was afgelopen. Ik zocht de herhaling van de Studio Sport. ADO had eindelijk weer eens gewonnen, maar ik had de samenvatting gemist.
    Ik nam een slok water. Het was verrassend smakelijk. Licht bruisend, een tikje zout. Het merk Taunusquelle, ik kan het iedereen aanraden.