Voltrekking (slot)

Eerder: 1, 2.

De trouwambtenaar zei dat hij begrepen had dat nu de bruid en bruidegom iets zouden zeggen. Ik haalde drie blaadjes uit mijn binnenzak. Dit was het moment dat ik accepteerde dat het ging tegenvallen. Er was nog maar een richting ? verder de fuik in.
    ?Vooraf klonk het eenvoudig, iets voorlezen op je eigen huwelijk,? zei ik.
    Toen rende er een huilend kind voorbij. En een ouder in een soort kippenpas er achteraan.
    ?Euh,? zei ik.
    We keken even naar de achtervolging. De vader nam zijn kind mee naar buiten.

Ik begon voor te lezen. De hand die de blaadjes vasthad trilde. Na de eerste alinea wist ik zeker dat ik het verkeerde stukje had geschreven. Die zekerheid gaf enige berusting.
    Er werd af en toe gegniffeld tijdens het voorlezen.
    Tegen het einde van het stukje zat een woordspeling op ?ongelukje.? Ik hield zelfs even stil na de woordspeling.
    ?Aah,? zei een vrouwenstem vertederd. Het was niet de VIHB.
    Ik maak nooit woordspelingen. Een bruiloft is niet het geëigende moment om daarmee te beginnen.

Toen was ik klaar. Een gemiste kans ? een non-entiteit voelde niet eerder zo tastbaar.

We luisterden naar de VIHB. Die had een serieus stukje, zoals aangekondigd. Ze zei dat ze het nog één keer zou zeggen: ze hield heel veel van me. De VIHB maakt van zuinigheid iets moois. Hier en daar klonk een snik. Ik durfde niet te kijken, maar ik vermoed dat er handen elkaar zochten, in het publiek.

De trouwambtenaar zei dat het nu tijd was voor het formele gedeelte.
We zeiden ja.
We zoenden.
We zoenden nog een keer, omdat W. naar onze zoen had gekeken, in plaats van een foto te maken.
De tweede zoen was het beste.
De VIHB had tevoren gevraagd wat ik per se wilde voorkomen tijdens de ceremonie.
?Een zuinig kusje,? had ik gezegd.
Ze was het niet vergeten.

Toen waren we klaar. De mevrouw met een soort politie-uniform leidde ons naar een ander zaaltje. We werden gefeliciteerd. Ik vroeg me af of ik uit mijn matige trouwstukje in ieder geval nog een blogje kon halen.

De VIHB en ik gingen even naar huis, voordat het grote diner zou beginnen. De VIHB probeerde een slaapje te doen. Ik speelde een paar rondjes Search and Destroy in Call of Duty.  
?I just got married,? schreef ik aan Flave, een van mijn medespelers. We waren allebei dood en dan kun je een gesprekje voeren tot de ronde voorbij is en je weer een nieuwe kans krijgt.
?You?re bullshitting me,? tikte Flave.
?Yeah, that too,? tikte ik.
Toen startte de nieuwe ronde.