Mijn Arische gebit

De halfjaarlijkse tandartscontrole was ingevoerd door de Nazi?s, zei W.
Of met medewerking van de Nazi?s, dat kon ook.
Nou ja, in ieder geval tijdens het bewind van de Nazi?s.
In 1942.
Dat had een fysiotherapeut hem verteld.
Naar het schijnt zijn de fysiotherapeuten erg jaloers op dat kunstje van de tandartsen. Dat mensen elk half jaar vrijwillig langskomen, ook al hebben ze nergens last van. Een goudmijn, onder het mom van preventie.
?Kijk,? zei W. ?Dat idee van preventie is oplichterij.?

Een minuut eerder dacht ik dat hij ging opstaan van de eettafel om naar huis te gaan.
Toen herinnerde hij zich de naakte, bleke mannen die ons omringd hadden tijdens het douchen na de squashwedstrijd. Ze wisselden tips uit over zorgverzekeringen. Het ging er ruig aan toe. Iemand zei dat je per definitie moest wisselen van verzekeraar, dat was altijd beter. Een ander zei dat je altijd het middelste pakket moest kiezen. Als je een gezin had tenminste. Maar een derde man vond dat het afhing van het collectieve contract van je werkgever. Maar de eerste twee mannen vonden collectieve contracten slap. Je kon in je eentje meer voordeel behalen.
Ze waren begonnen bij het uittrekken van hun onderbroeken. Maar ze hadden zoveel tips dat ze bij het afdrogen van hun geslacht elkaar nog in de rede vielen.

W. vroeg of wij nog verzekeringstips moesten uitwisselen.
Ik zei dat ik geen tips had. Maar dat ik wel eindelijk eens mijn tandartsverzekering moest terugschroeven, want ik ging nooit naar de tandarts.
En toen was W. over een stokpaardje gestruikeld.
?Onmiddellijk stopzetten,? zei hij.
?O?? zei ik.
?Ja sorry, dit is een stokpaardje van me. De macht van het tandartskartel stoort me mateloos.?
Toen ging het snel. Binnen een minuut waren we bij de Nazi?s.
Ik vond het een beetje flauw. Altijd maar dat stigmatiseren van de Nazi?s. Misschien hadden de tandartsen betoogd dat het voortbestaan van het Arische Gebit bedreigd werd door allerlei geïmporteerde zoetigheden. Dat klonk toch alleszins redelijk.

?Ja kijk,? zei W. ?Als jij graag een mooie jacht van een tandarts wil helpen financieren, als dat je doel is, dan moet je vooral die tandartsverzekering afsluiten en op controle blijven gaan.?
De kern van zijn redenering was dat tandartsen niet echt aan preventie deden. Bij kanker of zo slaat preventie ergens op. Maar tandartsen krabben tijdens de controle wat aan je tanden en als je een gaatje hebt gaan ze boren. Dan is het al te laat. Dan kun je net zo goed pas gaan als je ergens last van hebt. Zoals we met alle andere ziektes doen.

Ik zei dat zijn redenering hout sneed. Dat hij dit aan de kaak moest stellen. Die woordspeling bleef gelukkig onopgemerkt. Misschien moest hij een kamerlid bellen of een ingezonden brief schrijven.
?Ja,? zei W. Hij stond op om naar huis te gaan.
Ik liet hem uit en nam me voor om mijn tandartsverzekering stop te zetten. Er ging bij voorbaat al een zekere voldoening van die beslissing uit.

De dag erna rende ik de trap af, aan de late kant voor mijn trein.
Met grote sprongen nam ik de treden. Halverwege de trap voelde ik bij elke sprong de vullingen in mijn kiezen. Een stekende pijn die ik niet eerder had gevoeld.
Ik dacht eerst even aan de medische experimenten van de Nazi?s.
En toen aan hoe lang ik al niet meer op controle was geweest.