Fragment nummer 150
Richard geeft deze week zijn hele boek weg aan tweehonderd weblogs. Volgens de inzichten van de langestaarteconomie zou dat ook nog goed moeten zijn voor de verkoop van het boek. Mooie uitvinding, de economie.
Onderbroek vergeten
We zijn kampioen. We drinken bier onder de douche en we zingen liederen waarvan elk woord la is. Ik zing mee. In Afrika zingen teams liederen voor de wedstrijd, liederen om moed te verkrijgen, hulp van bovenaf. Bij Rap zingen we nu voor het eerst.
De meeste jongens zijn dronken. Ik drink niet, maar ik ben blij voor de anderen. Ik droog me af met mijn shirt, de gladde stof neemt het water slecht op. Vanochtend heb ik niet goed opgelet. Ik heb geen handdoek in mijn tas gestopt en geen schone onderbroek. De slip die ik tijdens de wedstrijd aanhad is nat en vies. Ik stop hem in mijn tas en schiet mijn trainingsbroek aan. Beest maakt een grap als hij ziet dat ik geen onderbroek aantrek. Ik hoef het niet te begrijpen om me te schamen.
De kampioenswedstrijd was nooit een wedstrijd. We stonden na een kwartier met twee-nul voor. Een droge schuiver van Beest en een volley van mij op een voorzet van Pino. Schellingwoude deed verder weinig. Het leek alsof ze begrepen dat het beste wat ze konden bereiken het verstoren van een feestje was.
Het is twee-nul gebleven en voor een keer veinst Arie geen boosheid omdat ik geen vier goals gemaakt heb. Ik heb in dertien wedstrijden zesendertig keer gescoord, net geen drie per wedstrijd.
We hebben nog vijf wedstrijden te spelen, we zijn de eerste kampioen van Nederland.
Brekke laat me de krant zien, een krant met veel kleuren. 'Hier,' zegt hij. 'Wij, Rap, kampioen,' en hij wijst de plek aan waar morgen een verhaal over ons kampioenschap zal staan. Ik vraag me af of ze bij Ajax de krant lezen. De eerste kampioen, dat moet iets betekenen. Dan willen ze toch weten aan wie het succes te danken is.
Leolo zou komen maar ik heb hem nog niet gezien. Ik heb hem al weken niet persoonlijk gesproken, maar ik heb een boodschap achtergelaten bij de dame die de telefoon opneemt. Dat we kampioen worden, dat hij er moet zijn, dat we nu over het volgende seizoen moeten praten.
Ik ben voor mijn gevoel klaar bij Rap. Ik zal nog een paar wedstrijden spelen, maar dat is het. Ik heb mijn plicht gedaan. Leolo heeft gezegd dat ik Rap ook niet zomaar kon verlaten, dat ik niet ondankbaar kon zijn, en daar heeft hij gelijk in. Ik ben niet ondankbaar, maar nu ben ik klaar en kan ik weg.