De laatste keer over poep

De laatste anekdote over poep. Tijdens het ontbijt riep mijn dochtertje vanaf het toilet dat ik moest komen. Ze was bijna klaar, zei ze. ‘Ik ben benieuwd welke letter het is.’ Ze kantelde haar heup en probeerde in de pot te kijken naar het halffabricaat. Ze fronste.
    ‘En?’ vroeg ik.
    ‘Ik kan het nog niet zien,’ zei ze.
    Ik knikte.
    Ze beet op haar onderlip. ‘Maar als het geen letter is, dan is het een kunstwerk, oké?’
    ‘Oké.’
    ‘En dan is voor nep het kunstwerk niet van poep, oké?’
    Ook dat was oké. Gerustgesteld concentreerde ze zich op het vervolg. Ik keek op mijn horloge en rekende uit dat we nog elf minuten hadden om aan te kleden en tanden te poetsen.