Allesomvattende strategie (1)

De krant berichtte over een rapport waarin werd geconcludeerd dat “de leiding van de CIA geen allesomvattende strategie [had].”
De afwezigheid van een allesomvattende strategie was [[popup:top_cia_faalde.jpg:voorpaginanieuws:::0]].

Terwijl ik kauwde op een boterham met vegetarische paté, mediteerde ik een moment op de vraag hoe een allesomvattende strategie er uit zou zien.
Het leek me een fenomeen in dezelfde categorie als tijdreizen en wereldvrede – strikt genomen zijn ze niet onmogelijk, maar vooralsnog leiden ze een theoretisch bestaan.

Met een slok melk probeerde ik de smaak van vegetarische paté uit mijn mond te spoelen.
Melk is daar niet bijzonder geschikt voor.
Mijn dochtertje at ook vegetarische paté.
Als ik ander broodbeleg neem dan mijn dochtertje, eindigt het ontbijt ermee dat ze mijn boterhammen op eet en ik de hare.
Daarom eten we identieke boterhammen.
Met de gewonnen tijd kan ik een vluchtige blik op de krant werpen.
Het is een strategie, maar vermoedelijk geen allesomvattende.

Rapporten concluderen voortdurend dat het in deze of gene kwestie aan een allesomvattende strategie heeft ontbroken.
Of dat er onvoldoende afstemming heeft plaatsgevonden tussen dit en dat.
Of dat er iets voorkomen had kunnen worden, mits men iets anders had gedaan. De regels had gevolgd, bijvoorbeeld. Of afgeweken was van de regels.

Ik weet dit omdat ik zelf zulke rapporten fabriceer.
Het maakt niet uit voor welk onderwerp ik gevraagd word.
Af en toe wil iemand in mijn vriendenkring weten waarom men mij inhuurt een rapport over onderwerp X te schrijven, terwijl men mij nooit eerder op enige expertise aangaande onderwerp X heeft weten te betrappen.
Het gaat echter niet om expertise, maar om de vaardigheid om een rapport te fabriceren.
De belangrijkste vaardigheid daarvoor is weten dat de antwoorden al klaar liggen.
Iedereen weet dit, lijkt me.
Maar op woensdag 22 augustus was het voorpaginanieuws.

Ik sloeg de bladzijde om van de krant.

(Vervolg.)