Allesomvattende strategie (2)

Eerder: 1. 

Ik sloeg de bladzijde om van de krant.
Op pagina 2 maakte iemand zich boos dat Nederland onvoldoende voorbereid is op rampen.
Ik wist niet precies waarom, maar de gedachte dat we ooit voldoende voorbereid zouden zijn vervulde me met weerzin.

De man die zich boos maakte zei dat het gebrek aan voorbereiding “onverantwoord [was] omdat er mensenlevens in het geding zijn.”
Mijn leven is elke dag in het geding en dat leek me ineens minder verantwoord dan ik tot dan toe had aangenomen.

Het beste dat je kan overkomen is dat er mensenlevens in het geding zijn, als rapportenschrijver. De ernst van een probleem verlicht aanzienlijk de kwaliteitseisen aan wat er verder nog te berde wordt gebracht. Gelukkig zijn mensenlevens altijd in het geding. Anders zijn er altijd nog dierenlevens. Daarmee kom je tegenwoordig ook een eind. Dat heet beschaving. Beschaving betekent dat er bij herhaling wordt vastgesteld wat er onverantwoord is.

Nadat ik mijn dochtertje naar de kinderopvang had gebracht, hervatte ik mijn werk aan een rapport voor een internationale organisatie. Ik was halverwege in een redenering dat het probleem veel minder erg was dan werd aangenomen.

Problemen kleiner maken in plaats van groter is retorisch veel interessanter, omdat de bewijslast zwaarder is. Het is dezelfde asymmetrie als die tussen goed en slecht nieuws. In een krant oogt goed nieuws al snel naïef of onkritisch van de betreffende journalist. Aan slecht nieuws heeft nog nooit iemand zich een buil gevallen.

In mijn inbox trof ik een email van iemand die mijn conceptanalyse had gelezen en me op hoge toon uitlegde dat het probleem helemaal niet meeviel en juist onverantwoorde vormen had aangenomen.

Ik verplaatste de cursor naar de slotparagraaf van het document, knabbelde een moment op mijn nagelriemen en tikte toen: Vooralsnog is er geen sluitende oplossing voor dit probleem. De minuten daarna vervlogen met mijmeringen over oplossingen die zichzelf sloten.