Sein veilig

Het weblog was stuk, maar inmiddels werkt alles weer. Dankzij Bob, de maker van PivotX, de software waarop dit weblog draait.
    Bob is iemand die ik eens in de drie, vier jaar mail omdat ik iets heb stukgemaakt.
    Bob is iemand die mij vervolgens op maandagochtend 6:35u mailt met de mededeling: ‘Ik zal er eens naar kijken.’

Er zijn andere mensen die helpen bij het maken van Pivot.
    Op het forum waar eenvoudige gebruikers als ik met hun problemen komen, woont ene Hans.
    Een Noor, als ik me niet vergis.
    Hans programmeert, maar beantwoordt ook domme vragen. Tientallen domme vragen per jaar, als het er geen honderden zijn.
    De meeste antwoorden beginnen met de mededeling dat het antwoord al elders op het forum te vinden was, of anders wel in de handleiding.
    Een beetje nerd volstaat in zo’n situatie met vier letters: RTFM.
    Read the fucking manual.
    Niet Hans. Zijn toon verraadt soms dat hij heeft gezucht voordat hij het antwoord tikte, maar daar blijft het bij. Hij noemt de link naar de betreffende informatie en vertaalt het in een hapklare brok voor de vragensteller.

Bob, Hans en anderen, ze maken prachtige software die ze gratis weggeven en ze helpen de mensen voor wie gratis nog niet genoeg is.

Ik vroeg Bob of hij nog een wensenlijst had.
Ooit had hij zo’n lijst bij Amazon en zo kon ik na een hulpactie hem iets toesturen.
Maar hij heeft geen wensenlijst meer.
Hij had alles al, beweerde hij.
Dat is mooi, natuurlijk.
Mensen die genereus hulp verstrekken zijn wellicht niet zulke goede ontvangers.
Hij suggereerde dat ik dan maar wat zendingswerk moest doen: het wonder dat PivotX heet te verspreiden.
Bij dezen.