Onderscheidend en herkenbaar

Op de hoek van de straat stond een groepje kaalgeschoren en gemillimeterde jongens. Zwarte bomberjacks, zwarte militaire broeken, zwart schoeisel. Op de rug van het jack was een witte slogan geborduurd, maar ik was nog te ver om ?m te lezen.

Eentje stond te gebaren ? de rest keek. Een paar hadden de handen in de zakken, de heupen schuin, op een been leunend. De gebarende jongen zwaaide van links naar rechts met een opengesperde hand ? daaro moest iets gebeuren. De anderen keken. Hij leek te zwaaien naar het conservatoriumgebouw. Veel geestdrift zat er niet in. Een donker meisje met een cello liep langs hen, geconcentreerd pratend in een mobieltje.

Ik remde vlak voor het groepje, om af te slaan naar het ministerie. Toen pas kon ik het borduursel op de rug van de aanvoerder lezen. In een zwierig lettertype stond: De Glazenwasser.

Ergens op kantoor had een marketingfiguur met behulp van powerpoint betoogd dat een huisstijl onderscheidend en toch herkenbaar moest zijn. Hij kon tevreden zijn.